تو هیچ ندیدی سیل اشکهایم را که برایت ریختم
هیچ ندیدی ذره ذره آب شدنم را وقتی که به تو فکر میکردم
هیچ حس نکردی که مثل انتظار کشیدن برای مرگ انتظارت را میکشم
تو یک انسان سرشار از امید و آرزو
و من یک نفر سرسری با زندگی تباه شده
لطفا ترحم هایت را برایم زیادی ندان