من با همه ی من بودنم . گاهی کم می آورم و بدجور دلم میگیرد از پیرامونی که سخت مرا احاطه کرده است . و اینجا تنها جایی است که خودم را فریاد میزنم با همه ی بغضها و دردها و نفرتها و عشق و شادی ها . و در نهایت سبکی و آرامشی درست که بعد از استفراغ جسم را در بر میگیرد... روح من نیز بعد از فریاد آرام می شود ....رام میشود !
ادامه...
دوری کی رو میگی؟
اما زمان یا عاشقان؟
به هر حال هر دو گروه نظم دل رو بهم زدن...
emam zaman ke jaye khoddare duriye un tu kalamat ja nemigire in vase yeki digast