فرض کن.................
به عکاس بگویم: تارهای سپید را سیاه کند
و چین و چروک را
ماست مالی و حتی از آن خنده ها که دوست داری برایم بکارد
باز هم از نگاهم پیداست
چقدر به نبودنت خیره مانده ام ..........
منتظر کسی باش که اگه حتی در ساده ترین لباس بودی،
حاضر باشه تو رو به همه
دنیا نشون بده وبگه که
همه ی پل های پشت سرم را خراب کردم......
از عمد............
راه اشتباه را نباید برگشت