ایــن روزهـــا
همــه بــه مــن
دلـتــنـــگــی
هــدیــه مـی دهنــد
لطفـــا آتــش بــس اعــلام کــنید!
بــه خـــدا
تمــــامـ شــد
دلـــــــــــم...!
دستـم را بالا مـی برم
و آسمان را پایین مـی کشـــ ـم
می خواهــــم بزرگـــی زمین را نشان آسمان دهـــم !
تا بداند
گمشده ی من
نه در آغــوش او . . .
که در همین خاک بــی انتهاست
آنقدر از دل تنگـی هایــم برایش
خواهـم گفت
تا ســرخ شود . . .
تا نـــم نـم بگرید . . .
آن وقت رهایش مـی کنــــــــ ـم
و مـی دانــم
کســی هـرگـز نخواهد دانست
غـــم آن غروب بارانـــی
همه از دلتنگـی های من بود . . . !
راســــــتی،
دروغ گـــــفتن را نیــــــــز، خـــــــــوب یاد گـــرفتــه ام...!
"حــــال مـــن خـــــــوب اســت" ... خــــــوبِ خــــوب
رد پاهایم را پاک می کنم
به کسی نگویید
من روزی در این دنیا بودم.
خدایا
می شود استعـــــفا دهم؟!
کم آورده ام ...!