بـیــا
ایـن هــوا، هـوای خوبـی اسـت
بـرای
دلــتـنـگ بـودن
…
مـن بـغـض هایـم را
بـا روح زخمـیـم می آورم،
تـو آغـوشـت را، بـا بـوسـه هایـت…
بـگـذار دسـت کشیـدن از تــو
هـمچنـان غیـر مـمکـن بـاشـد!
بـیــــــــا
دوستت دارم ،
رازیست که در میان حنجره ام دق میکند ،
وقتی که نیستی . . .
.
شـــــــــب هــــــایـــــم
درد
دارنــــــد ...
وقتی
ندانم چراغ اتاق ات را ...
کدام
لعنتی خاموش می کند .
میــــشه جایی در حوالی دلتــنگی من جــاری می
شــوی…
جــاری
می شــوی در ابـــریِ چشــمانـــم…
و
می بـــاری آنقــدر تا زلال شـــوم…
تا
آســمانی شــود هــوایِ دلــم…
آنقــدر
که با همـــه روحـــم حــس کنـــم…
داشتــــن
تو …
می
ارزد…
به
تمـــام نداشــته هـــای دنیــــا…